Jak powstawały ubrania i biżuteria Wikingów

Jak powstawały ubrania wikingów

Dwoma głównymi materiałami używanymi do produkcji odzieży Wikingów były wełna i len, chociaż inne włókna zwierzęce i roślinne, takie jak konopie, odgrywały mniejszą rolę. Wełna idealnie wpisała się w klimat skandynawski ze względu na swoją trwałość i ciepło. W czasach Wikingów owce były głównie białe, więc większość wełny była biała.

Wikingowie na ogół nosili kilka warstw odzieży ze względu na lokalny klimat.

• Len był prawdopodobnie ulubionym materiałem na bieliznę, ponieważ był wygodniejszy dla skóry niż wełna.
• Jedwab był importowanym luksusem, na który mogli sobie pozwolić tylko bogaci.
• Używano również futra, ale do takich rzeczy, jak płaszcze i kołnierze.

Wikingowie farbowali swoje ubrania aby uczynić je bardziej kolorowymi, ale użyte barwniki były złej jakości i szybko blakły.

Wikingowie zazwyczaj nosili:

• pod krótkim
• spodnie 
• tuniki na koszulę

Aby podtrzymać spodnie, używali pasów ze srebrnymi lub brązowymi klamrami. Przypinali także do paska torbę, w której mogli przenosić różne drobne przedmioty, a także zabezpieczali nóż lub siekierę.

Aby chronić się przed zimnem, Wikingowie używali również długich, grubych i ciężkich płaszczy przypominających peleryny. Płaszcze te mocowano na prawym ramieniu za pomocą wyjątkowo mocnych pasków lub szpilki, pozostawiając prawą rękę wolną do trzymania broni lub narzędzi.

Wikingowie zwykle nosili:

• długa lniana lub wełniana koszula
• wełnianą sukienkę wierzchnią

W chłodniejszych miesiącach kobiety również nosiły pelerynę lub szal, aby je chronić. Podobnie jak wikingowie nosili skórzany pasek, do którego przyczepiali torbę i nóż. Swoją górną sukienkę zabezpieczały szpilkami, a czasami wieszały na nich także przydatne przedmioty.

Co zostało z ubrań Wikingów?

Ponieważ materiały, z których wykonana jest odzież, łatwo ulegają zniszczeniu, archeologia niestety nie była w stanie dostarczyć nam ani jednego kompletnego przykładu ubioru Wikingów. Zachowało się jednak wystarczająco dużo fragmentów i w połączeniu z zachowanymi dowodami literackimi mamy całkiem niezłe pojęcie o tym, jak ubierali się Wikingowie.

Biżuteria oczywiście ma tendencję do lepszego przetrwania w miarę upływu czasu, więc mamy lepsze dowody na to biżuteria, którą Wikingowie faktycznie nosili między IX a XI wiekiem.

Jak powstała biżuteria Wikingów

Przede wszystkim, 

Oto 5 głównych funkcji biżuterii w epoce Wikingów:

• estetyczne zdobienie
• akcesoria do zamykania ubrań i/lub mocowania przedmiotów
• symbol wiary i ochrony
• wskaźnik statusu społecznego lub ekonomicznego
• środki płatnicze za wymianę handlową

Przez wieki ludzie zawsze lubili poprawiać swój wygląd. Wikingowie byli wyjątkiem. Nosili wszyscy Wikingowie, od rolnika po wojownika i ze wszystkich warstw społecznych wiele stylów biżuterii. Ale nie tylko to! Biżuteria dawała im także okazję do oddawania czci bogom i wzywania ich.

Klasa społeczna, do której należała dana osoba, w dużej mierze determinowała materiał, z którego wykonano jej biżuterię. Bogaci mogli mieć biżuterię wykonaną z brązu, srebra i złota, czasami ozdobioną perłami, kryształami i kamieniami szlachetnymi.

Biedniejsi Wikingowie częściej posiadali biżuterię wykonaną z metali nieszlachetnych i ozdobioną bursztynem lub szkłem.

Większość metalu używanego do produkcji biżuterii Wikingów nie pochodziła ze Skandynawii, ale z różnych krajów w drodze handlu. Najpopularniejszym metalem używanym do produkcji było srebro Biżuteria Wikingów.

Różne rodzaje biżuterii 

Przypinki/broszki wikingów 

Głównym sposobem utrzymywania ubrań na miejscu były szpilki. Używane przez wszystkich Wikingów, stają się także środkiem wyróżniającym. Ich główna funkcja była praktyczna, ale ich projekt mógł uczynić z nich symbole bogactwa, statusu i religii.

W IX i na początku X wieku broszki miały zazwyczaj kształt owalny, chociaż te noszone przez kobiety były bardziej zróżnicowane niż te noszone przez mężczyzn.

W X wieku broszki w kształcie dysku zastąpiły owalne kopuły.

 

 

Naszyjniki i amulet Wikingów

Wikingowie używali zarówno naszyjników, jak i pierścionków na szyję, podobnych do celtyckiej obręczy. Pierścionki na szyję były na ogół wykonane z litego metalu i często używano ich jako waluty, a kawałki metalu odłamywano i wręczano jako zapłatę. Z drugiej strony naszyjniki często zawierały wisiorki z symbolicznymi wzorami. Te amulety miały bardziej duchowe konotacje i prawdopodobnie miały na celu pożyczanie ochronę i wsparcie.

„Brązowe pierścionki na szyję (Torc) z Muzeum Moesgaard – Dania”

Znaleziska archeologiczne na to wskazują Młot Thora był zdecydowanie najpopularniejszym projektem amuletu w epoce Wikingów. Inne symbole pojawiają się, choć znacznie rzadziej. Obejmują one:

• Okrągłe wisiorki pokryte okrągłymi motywami symbolizującymi gwiazdę słoneczną

• Zawieszki w formie miniaturowych narzędzi, symboli aktywności i płodności

• Wisiorki w kształcie krzyża pojawiły się wraz z ewangelizacją Wikingów

• Wisiorki w kształcie patyków, które mogą nawiązywać do włóczni Odyna Gungnir

• Wisiorki w kształcie karabinów, które symbolizowały oczyszczający ogień i źródło życia

• Wisiorki na siedzenia sześcienne przedstawiające trony Thora i Odyna, głównych bogów mitologii nordyckiej

• Wisiorki w kształcie kobiet trzymających róg przedstawiają Walkirie, które pomagają Odynowi zabrać martwego wojownika do Walhalli.

„Znaleziono różne klejnoty Wikingów: pierścionki, kolczyki, amulety, młot Thora... Zdjęcie Muzeum Sztokholmskiego”

Źródła:

http://users.stlcc.edu/mfuller/vikinggold.html

http://vikingmetalwork.blogspot.com/

http://www.hurstwic.org

http://idavoll.e-monsite.com/

https://blog.leathersmithdesigns.com/

https://armstreetfrance.com